20 minut zdjęć do Indiany Jonesa w tym mieście kosztowało producenta 15 mln dolarów - antyczna Petra...warto było

Skalne miasto Petra

 

Prawdopodobnie już około 12 tysiąclecia przez naszą erą okolice Petry zamieszkiwane były przez tajemniczy lud Edomitów. Z tamtych czasów nie zachowały się jednak prawie ządne pozostałości. Dużo więcej wiadomo natomiast o Nabatejczykach, starożytnym ludzie, który osiadł tu około VI w. p. n. e. Pierwsze historyczne wzmianki o tym ludzie pochodzą co prawda z IV w. p. n. e., ale archeologowie są zdania, że musieli oni zamieszkiwać te tereny dużo wcześnie.

Dzięki dogodnej lokalizacji na skrzyżowaniu szlaków handlowych wiodących z Indii i Europy na tereny Arabii i Afryki Północnej, Petra szybko stała się ważnym węzłem komunikacyjnym i targowym. Z czasem skalne miasto rozrosło się osiągając - niebotyczną jak na tamte czasy liczbę - czterdzieści tysięcy mieszkańców.

 

 

Gwałtowny przyrost mieszkańców spowodował jednak poważne kłopoty z dostępem do bieżącej wody. Nieliczne w okolicy strumienie przestały wystarczać, a na opady raczej nie można było liczyć dłużej niż kilkadziesiąt dni w roku. Dzięki temu Nabatejczycy zmuszeni byli wybudować skomplikowany system wodociągów i skalnych cystern, którego pozostałości przetrwały do dzisiaj.

Mieszkańcy Petry dość długo i skutecznie opierali się zakusom sąsiednich władców, odpierając zakusy m.in. hellenistycznych Ptolomeuszy i Selecydów czy króla Judei, Heroda. W okresie rzymskim początkowo miasto pozostawało w ścisłym sojuszu z metropolią, ale formalnie posiadało status niezależności. Dopiero w 106 r., za panowania cesarza Trajana, Petra została zdobyta przez rzymian i formalnie anektowana.

 

 

Stosunkowo szybko rozwinęło się tu chrześcijaństwo, które było dominującą religią aż do VII w., kiedy tereny te zajęli muzułmanie. Arabski podbój przyczynił się jednak do upadku miasta. W następnych stuleciach przetaczały się tędy wyprawy krzyżowe i armie Saladyna, ale skalne miasto nigdy już nie powróciło do dawnej świetności. Z czasem po prostu o nim zapomniano.

Petra została ponownie „odkryta” dla świata w roku 1812 przez Szwajcara Johanna Luisa Burkhardta, któremu udało się zaskarbić zaufanie lokalnych beduinów strzegących wejścia do doliny przed obcymi przybyszami. Archeologiczne wykopaliska zaczęły się jednak jednak w 1929 r., a centralna część miasta odkopana została dopiero w roku 1958.

 

 

Duże znaczenie w życiu lokalnej społeczności Petry miało usytuowanie geograficzne -skalne miasto znajdowało się w dużej dolinie, wciśniętej pomiędzy otaczające ją skały, do której prowadził długi na kilkaset metrów i bardzo wąski przesmyk, zwany do dzisiaj As Sik.

 

 

Wejście do doliny było więc bardzo dobrze strzeżone przed obcymi wojskami i bandami rabusiów, którzy od wieków krążyli po terenach Lewantu. Mieszkańcy mogli więc w spokoju poświęcać się handlowi i rozwojowi miasta, zarabiając głównie na karawanach, które zaopatrywały się tu w niezbędne środki, oraz dzięki opłatom, ściąganym od licznych kupców.