Choć jest stosunkowo mała, to stała się jedną z najbardziej znanych piramid świata.
Zawdzięcza to ogromnej elegancji, którą zapewniła jej symetria (już nie raz uczeni wykazywali, że to co symetryczne uznajemy zazwyczaj za piękniejsze).
Piramida powstała w drugiej połowie XI w. bądź w połowie XII w., ale w jej wnętrzu archeolodzy odkryli pozostałości podobnej piramidy zbudowanej około stu lat wcześniej. Ma kwadratową podstawę o bokach długości 55 m i wysokość 30 m. Jest więc mikrusem w porównaniu z piramidą Cheopsa w Gizie, czy Piramidą Słońca w meksykańskim Teotihuacan (rysunek porównujący te trzy piramidy). Jedną z jej niezwykłych cech są schody, które budowniczowie ulokowali ze wszystkich stron. Zazwyczaj lokowano je tylko z jednego boku piramidy. Schody te mają po 91 stopni, co po dodaniu jednego stopnia prowadzącego do wnętrza świątyni daje liczbę 365, czyli liczbę dni w roku.
Dziewięć tarasów zdobią identyczne motywy meandrów, które są bardzo spokojne, jak na architekturę Majów* (spokojne ozdoby to kolejna cecha elegancji). Mają one podobno symbolizować wijącego się węża. Świątynia stojąca na szczycie piramidy jest bowiem poświęcona Kukulkanowi, czyli słynnemu Pierzastemu Wężowi, którego Aztecy zwali Quetzalcoatlem.
O Chichén Itzá prawie zawsze mówi się jako o mieście Majów. I jest to prawda, ale warto mieć świadomość dwóch istotnych faktów. Miasto to kwitło już po upadku klasycznej cywilizacji Majów, który nastapił w IX w. Bardzo silne są też w nim wpływy pochodzących z centralnego Meksyku Tolteków. Mimo to piramida jest niewątpliwie jedną z najwspanialszych budowli Majów.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz